മാരീ നീ മനോഹരി

 പ്രിയ സായുജ്

മനസ്സിന്‍റെ ഉമ്മറ വാതിലിനപ്പുറം

മഴ മൌനമായ് നിറയവേ

മകരി*പോലിരമ്പുമെന്നുള്ളിലെ ചിന്തകള്‍

മഞ്ജീരമണിഞ്ഞെത്തി നടനം തുടങ്ങിനാര്‍

മഞ്ജുളം, റാന്തല്‍ വിളക്കിന്‍ വെളിച്ചത്തില്‍

മത്തകാശിനി**മാരീ,നീ പെയ്യുമ്പോള്‍

മമ ഹൃത്തടം പോലും പ്രണയാര്‍ദ്രമാകുന്നു

മന്മഥന്‍റെ മിഴിമുന കൊണ്ടപോല്‍

മുദിതഭൂമിയില്‍ പുല്‍നാമ്പുണരവേ

മൃദുലമായി നീ തഴുകി തലോടുന്നു

മിത്രനേകിയ ശക്തിതന്‍ പുണ്യത്താല്‍

മുഗ്ദ്ധമാക്കുന്നു എന്നുമീ മണ്ണിനെ

മാനവര്‍തന്‍ ദുഃഖം മറന്നൊന്നു

മെയ്നിറയ്ക്കട്ടെ നിന്‍റെ സുകൃതത്തില്‍

മനസ്വിനി നിന്‍റെ ലാസ്യമതില്ലെങ്കില്‍

മൃത്തു*** പോലും മൃത്യൂ വരിച്ചീടും

മടിയാതെയെന്നുമെന്‍ മിഴിയില്‍ നിറയുക

മനസ്സിലെ ചിന്തയെ കാവ്യമായ് മാറ്റുക

മണ്ണിതില്‍ ജീവന്‍റെ പുതുനാമ്പുണര്‍ത്തുവാന്‍

മാനനീയം നിന്‍റെ സ്നേഹമതേകുക. .

*സമുദ്രം
** സൗന്ദര്യവും വശീകരണ ശക്തിയുമുള്ള ഉത്തമസ്ത്രീ
***ഭൂമി, മണ്ണ്