mathew nellickunnu
പട്ടണത്തിലെ തിരക്കുപിടിച്ച ബസ്‌ സ്റ്റാൻഡ്‌. നിറച്ച യാത്രക്കാരുള്ള ആ ബസ്സിലേക്ക്‌ അയാൾ നുഴഞ്ഞു കയറി. ഞെരുക്കത്തിനിടയിലും അയാൾ സ്ത്രീകളുടെ സങ്കേതങ്ങൾക്കു കാവൽക്കാരനാകുവാൻ ശ്രമിച്ചു. കണ്ടക്ടറുടെ രൂക്ഷമായ നോട്ടവും ശകാരവാക്കുകളും വകവയ്ക്കാതെ അയാൾ നിന്നിടത്തു തന്നെ നിന്നു.
സ്ത്രീകളുടെ സീറ്റിലിരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ പെട്ടെന്നയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവളുടെ ഇടത്തെ കവിളിൽ അരയിഞ്ചകലത്തിൽ രണ്ടു കാക്കപ്പുള്ളികൾ. വെളുത്ത മുഖത്തെ കറുത്ത പുള്ളികളുടെ മാസ്മരശക്തി അയാളെ അസ്വസ്ഥനാക്കി.
അവൾ ആരാണെന്നും അവളുടെ പേരെന്താണെന്നുമറിയാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ, ആഗ്രഹം സഫലമായില്ല. അല്പം കഴിഞ്ഞ്‌ അവൾ ആൾക്കൂട്ടത്തെ മുറിച്ച്‌ ബസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ദീർഘയാത്രയിലായിരുന്ന അയാൾക്ക്‌ അവളെ തിരക്കുവാനോ കണ്ടെത്തുവാനോ ഒരിക്കലും കഴിഞ്ഞില്ല.
യാത്രയ്ക്കിടയിൽ അയാൾ ഒരു നഗരത്തിൽ ഭാണ്ഡമിറക്കി. അവിടെയൊരു കമ്പനിയിൽ കുറെക്കാലം ജോലി ചെയ്തു.
എന്നും രാവിലെ ബസ്‌ കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ നിരത്തിലൂടെ നടന്നു വരുന്ന പെൺകുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാൻ അയാൾക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. കാറ്റിലിളകുന്ന മുടി. ഇരുണ്ട നിറം. അവളുടെ ചന്തമേറിയ നടത്തയുടെ താളം അയാളുടെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ പ്രകമ്പനങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
ആൾത്തിരക്കിൽ വച്ച്‌ മാത്രം കാണുന്ന അവളോട്‌ `നീ ആരാണ്‌ കുട്ടി?` എന്നയാൾ ഒരിക്കലും ചോദിച്ചില്ല. വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകളിൽനിന്നു വാക്കുകൾ ഉതിരാത്ത അയാൾക്ക്‌ മൗനം മാത്രമായിരുന്നു കൂട്ട്‌.
കുറെ നാളുകൾക്കുശേഷം ആ പെൺകുട്ടി ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിൽ വരാതെയായി. `അവൾ എവിടെയാണ്‌?` അയാൾ തന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു. അയാൾക്കുത്തരമില്ലായിരുന്നു.
അയാൾ വീണ്ടും സഞ്ചാരം തുടർന്നു. ഒടുവിൽ, ഗ്രാമങ്ങളേറെ പിന്നിട്ട്‌ അയാൾ ഒരു മരച്ചുവട്ടിലിരിപ്പുറപ്പിച്ചു. വിശപ്പും ക്ഷീണവും അയാളെ വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു.
നീണ്ടുചുരുണ്ട മുടിയിൽ പൂക്കൾ ചൂടിയ ഒരു യുവതി അപ്പോൾ അയാളുടെ സവിധത്തിലെത്തി. `നിങ്ങൾക്കു വിശക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആഹാരം നൽകാം`. അവളുടെ വാക്കുകൾ കരുണാർദ്രമായിരുന്നു.
അവൾ തന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക്‌ അയാളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. ചെറുതാണെങ്കിലും വൃത്തിയും ഭംഗിയുമുള്ള വീട്‌.
സ്വന്തമായി യാതൊന്നുമില്ലാത്ത വെറുമൊരു സഞ്ചാരി മാത്രമാണ്‌ താനെന്ന്‌ അയാൾ അവളെ അറിയിച്ചു.അവൾക്ക്‌ അയാളോട്‌ അനുകമ്പ തോന്നി. അയാൾക്കുവേണ്ടി അവളൊരുക്കിയ കിടക്ക സന്തോഷത്തോടെ അയാൾ സ്വീകരിച്ചു.
`ദേവദാസിയെ ഭോഗിക്കാൻ ഇതാ ഒരു പിച്ചക്കാരൻ വന്നിരിക്കുന്നു` പ്രമാണിമാർ പെരുമ്പറയടിച്ചു വിളിച്ചുകൂവി. ജനം ഇളകി. അവരുടെ ആക്രമണത്തെ ചെറുക്കാൻ അയാൾക്കോ അവൾക്കോ കഴിഞ്ഞില്ല. ചോരയിൽ കിടന്നു പിടഞ്ഞപ്പോഴും `ഓടി രക്ഷപ്പെടൂ` എന്ന്‌ അവൾ അയാളോടുപദേശിച്ചു.
`നിന്റെ അന്ത്യനിമിഷത്തിൽ ഞാൻ എവിടേക്കുമില്ല` അയാൾ അവളുടെ ശിരസ്സ്‌ മടിയിൽ വച്ചു.
അങ്ങനെ, ആദ്യമായി അയാൾ അവളെ സ്പർശിച്ചപ്പോഴേക്കും അവൾ ഈ ലോകത്തോടു യാത്ര പറഞ്ഞിരുന്നു.
പട്ടണത്തിലെ തിരക്കുപിടിച്ച ബസ്‌ സ്റ്റാൻഡ്‌. നിറച്ച യാത്രക്കാരുള്ള ആ ബസ്സിലേക്ക്‌ അയാൾ നുഴഞ്ഞു കയറി. ഞെരുക്കത്തിനിടയിലും അയാൾ സ്ത്രീകളുടെ സങ്കേതങ്ങൾക്കു കാവൽക്കാരനാകുവാൻ ശ്രമിച്ചു. കണ്ടക്ടറുടെ രൂക്ഷമായ നോട്ടവും ശകാരവാക്കുകളും വകവയ്ക്കാതെ അയാൾ നിന്നിടത്തു തന്നെ നിന്നു.
സ്ത്രീകളുടെ സീറ്റിലിരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ പെട്ടെന്നയാൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവളുടെ ഇടത്തെ കവിളിൽ അരയിഞ്ചകലത്തിൽ രണ്ടു കാക്കപ്പുള്ളികൾ. വെളുത്ത മുഖത്തെ കറുത്ത പുള്ളികളുടെ മാസ്മരശക്തി അയാളെ അസ്വസ്ഥനാക്കി.
അവൾ ആരാണെന്നും അവളുടെ പേരെന്താണെന്നുമറിയാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിച്ചു. പക്ഷേ, ആഗ്രഹം സഫലമായില്ല. അല്പം കഴിഞ്ഞ്‌ അവൾ ആൾക്കൂട്ടത്തെ മുറിച്ച്‌ ബസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ദീർഘയാത്രയിലായിരുന്ന അയാൾക്ക്‌ അവളെ തിരക്കുവാനോ കണ്ടെത്തുവാനോ ഒരിക്കലും കഴിഞ്ഞില്ല.
യാത്രയ്ക്കിടയിൽ അയാൾ ഒരു നഗരത്തിൽ ഭാണ്ഡമിറക്കി. അവിടെയൊരു കമ്പനിയിൽ കുറെക്കാലം ജോലി ചെയ്തു.
എന്നും രാവിലെ ബസ്‌ കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ നിരത്തിലൂടെ നടന്നു വരുന്ന പെൺകുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാൻ അയാൾക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. കാറ്റിലിളകുന്ന മുടി. ഇരുണ്ട നിറം. അവളുടെ ചന്തമേറിയ നടത്തയുടെ താളം അയാളുടെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ പ്രകമ്പനങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
ആൾത്തിരക്കിൽ വച്ച്‌ മാത്രം കാണുന്ന അവളോട്‌ `നീ ആരാണ്‌ കുട്ടി?` എന്നയാൾ ഒരിക്കലും ചോദിച്ചില്ല. വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകളിൽനിന്നു വാക്കുകൾ ഉതിരാത്ത അയാൾക്ക്‌ മൗനം മാത്രമായിരുന്നു കൂട്ട്‌.
കുറെ നാളുകൾക്കുശേഷം ആ പെൺകുട്ടി ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിൽ വരാതെയായി. `അവൾ എവിടെയാണ്‌?` അയാൾ തന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു. അയാൾക്കുത്തരമില്ലായിരുന്നു.
അയാൾ വീണ്ടും സഞ്ചാരം തുടർന്നു. ഒടുവിൽ, ഗ്രാമങ്ങളേറെ പിന്നിട്ട്‌ അയാൾ ഒരു മരച്ചുവട്ടിലിരിപ്പുറപ്പിച്ചു. വിശപ്പും ക്ഷീണവും അയാളെ വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു.
നീണ്ടുചുരുണ്ട മുടിയിൽ പൂക്കൾ ചൂടിയ ഒരു യുവതി അപ്പോൾ അയാളുടെ സവിധത്തിലെത്തി. `നിങ്ങൾക്കു വിശക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആഹാരം നൽകാം`. അവളുടെ വാക്കുകൾ കരുണാർദ്രമായിരുന്നു.
അവൾ തന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക്‌ അയാളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി. ചെറുതാണെങ്കിലും വൃത്തിയും ഭംഗിയുമുള്ള വീട്‌.
സ്വന്തമായി യാതൊന്നുമില്ലാത്ത വെറുമൊരു സഞ്ചാരി മാത്രമാണ്‌ താനെന്ന്‌ അയാൾ അവളെ അറിയിച്ചു.അവൾക്ക്‌ അയാളോട്‌ അനുകമ്പ തോന്നി. അയാൾക്കുവേണ്ടി അവളൊരുക്കിയ കിടക്ക സന്തോഷത്തോടെ അയാൾ സ്വീകരിച്ചു.
`ദേവദാസിയെ ഭോഗിക്കാൻ ഇതാ ഒരു പിച്ചക്കാരൻ വന്നിരിക്കുന്നു` പ്രമാണിമാർ പെരുമ്പറയടിച്ചു വിളിച്ചുകൂവി. ജനം ഇളകി. അവരുടെ ആക്രമണത്തെ ചെറുക്കാൻ അയാൾക്കോ അവൾക്കോ കഴിഞ്ഞില്ല. ചോരയിൽ കിടന്നു പിടഞ്ഞപ്പോഴും `ഓടി രക്ഷപ്പെടൂ` എന്ന്‌ അവൾ അയാളോടുപദേശിച്ചു.
`നിന്റെ അന്ത്യനിമിഷത്തിൽ ഞാൻ എവിടേക്കുമില്ല` അയാൾ അവളുടെ ശിരസ്സ്‌ മടിയിൽ വച്ചു.
അങ്ങനെ, ആദ്യമായി അയാൾ അവളെ സ്പർശിച്ചപ്പോഴേക്കും അവൾ ഈ ലോകത്തോടു യാത്ര പറഞ്ഞിരുന്നു.
