m k janardanan

ezhuth/dec. 2009

ഭൂമിക്കുമേൽ എന്റെ അവകാശം


മറ്റുള്ളവർക്കുമുന്നിൽ ഞാൻ ജീവിതം തോറ്റപടയാളി
ലോകത്തോട്‌ ഹൃദ്യമായി ചിരിക്കുകയും
വാടിക്കൊഴിയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പൂവ്‌
പൂർണ്ണമായും വിരിയലിനുശേഷമുള്ള അടരൽ
ഈനിമിഷമാണു ധന്യമായ എന്റെ ജീവിത
മെന്നു ഞാനറിയുന്നു
മറ്റുള്ളവർ പക്ഷേ അറിയുന്നില്ല
അവർക്കു അഭിലഷണീയം നൈമിഷങ്ങൾ!
എനിക്കു ശാശ്വതം-ആത്മചൈതന്യചഷകം!
ഞാനൊരു പുഷ്പശകടത്തിൽ ചരിക്കുന്നു
സ്വപ്നങ്ങളിലായിരുന്നു ഗൃഹവാസം
കീറിയതും മുറിഞ്ഞതും ഇങ്ങിനെചോര കിനിഞ്ഞതും
മരണം എന്നിട്ടും ദയാപൂർവ്വം കരഞ്ഞൊഴിയുന്നതും അതാണ്‌!
അങ്ങിനെ അനന്തത്തയിലേക്കുള്ള വഴിയും
അവസാനിക്കാത്ത ഭൂമിയുമായി എന്റെ ജീവൻ!
തകർച്ചകൾ! എല്ലാ ഇടർച്ചകളും കണ്ണീരും,
തൊട്ടറിയുന്നു കൂടെ കരയുന്നു
ഇനിയാത്രാമൊഴി അസ്തമനത്തിന്റെ
സ്വർണ്ണം പുതച്ച ഈനനഞ്ഞസന്ധ്യയിൽ,
രത്നാംബരം മരണമോതുന്നു!
എന്നോടു മാത്രമായീ ഒരു രഹസ്യം!
ഒറ്റക്ക്‌ ഞാനത്‌ ആസ്വദിക്കും!
അംബരക്കീഴെ മലമടക്കുകളും കറുത്ത-
ജടാമകുടവൃക്ഷങ്ങളും വല്ലരികളും
അവയ്ക്കുയരെ മഹാകാലത്തിൽ
കരിനീലപ്പുതമൂടി ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ
ഭൂമിക്കുമേലുള്ള സുസ്ഥിരമായ എന്റെ
അവകാശം ആകാശത്തെ അറിയിച്ചുകൊള്ളട്ടെ.