രശ്മി കെ.എം
എനിക്കും ഒരു ഇരയുണ്ട്.
എന്റെ കനികള്‍ തിന്നു തീര്‍ത്ത്
മിഴിപാതി കൂമ്പി
സുഖാലസ്യത്താല്‍ ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുന്ന ഒരിര.
ഞാന്‍ അതിനെ ഉണരാന്‍ വിടുകയില്ല.
സ്വപ്നങ്ങളുടെ വിസ്മയപ്പടിയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ അതിന്റെ തുടകള്‍ വിടര്‍ത്തും.
മാംസമോ ചോരയോ എന്ന്
കാമനകള്‍ ശങ്കിക്കുമ്പോള്‍
നോവിക്കൂ, പ്രാണന്‍ പിടപ്പിക്കൂ എന്ന്
മനസ്സു കുതിക്കും.
തലയില്‍ നിന്നോ പാദാഗ്രത്തില്‍നിന്നോ എന്ന് സംശയിക്കുമ്പോള്‍
കൊയ്യാന്‍ പാകമൊത്ത ഇളവയര്‍ തുടിച്ചുവെളിപ്പെടും.
അതിന്റെ ചുടുമണം എന്നെ മദിപ്പിക്കുകയില്ല .
മുഖത്തു ബാക്കിവച്ച ചിരികള്‍ വിഭ്രമിപ്പിക്കുകയില്ല.
പറിച്ചെടുക്കാന്‍ പാകമായ പഴം പോലെ
പ്രാണന്‍ മാത്രം എന്നെ കൊതിപ്പിക്കും.
ഭയത്താല്‍ അസുന്ദരമായ മുഖം
എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കും.
വിരണ്ടുപോയ കൃഷ്ണമണികളെ വേണം
എനിക്കു ചൂഴ്ന്നെടുക്കാന്‍.
വീണുയാചിക്കുന്ന ശിരസ്സിനെ വേണം
എനിക്ക് അരിഞ്ഞുമാറ്റാന്‍.
ഇര പക്ഷേ, ശാന്തമായി ഉറങ്ങുന്നു.
എന്റെ എലിക്കെണികള്‍ ഈ ഇരയ്ക്ക് പാകമാകുമോ..
വിഷം ചേര്‍ത്ത ഉരുളകള്‍ക്കു വീര്യം തികയുമോ..
ഇരയെ ചോദ്യം ചെയ്ത് ഉഷ്ണിച്ച രാത്രി
ചുറ്റും കത്തി നില്‍ക്കുന്നു. .
ഇര സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
പ്രതാപിയായ ഇരയ്ക്കു കാവല്‍ നിന്നുനിന്ന്
എനിക്കു മൂര്‍ച്ഛിക്കുന്നു...
