സുനിൽ.സി.ഇ
മുനമ്പിടിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളിൽ
ജീവരതിയുടെ ഇളംതൂവലുകൾ
പുതച്ചുകിടക്കുന്ന
അനക്കമറ്റ പുഴുവാണു ഞാൻ (നീ)
ഉടലിന്റെ കടലിടുക്കുകളിൽ നിന്ന്‌
വിയർപ്പ്‌ ചുരത്തുന്ന
ജീർണ്ണവസ്ത്രം
നിഴൽ നിവർത്തുന്നു
അടിയുടുപ്പും വലിച്ചെറിഞ്ഞ്‌
ഞാനെന്ന ഇന്റർനെറ്റ്‌
പ്രേതവേഗത്തിൽ
നഗ്നത വെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു.
നെഞ്ച്‌ ചുമച്ചുതുപ്പി
പ്രണയത്തിൻ
ഭ്രമണപഥം തിരയുന്നു.
ഒരു പെൺകുട്ടി
നീണ്ട നഖത്തിന്‌ മൂർച്ച കൂട്ടുന്നു
അവളുടെ പെരുത്തു വന്ന
സ്ത്രീത്വം
പുരുഷ വേശ്യയുടെ
ഇരുണ്ട മുറകൾ
മുറിച്ചുകളയുന്നു
മെരുക്കാനാവാതെ മിഴികളിൽ
രതിയുടെ വിത്തുകൾ
